Turcja - Część III

Hierapolis

            Starożytni wierzyli, że Hierapolis, którego nazwa oznacza „święte miasto”, zostało założone przez boga Apolla. Słynął ze świętych gorących źródeł, których opary były związane z Plutonem, bogiem podziemi. Miasto miało także znaczącą społeczność żydowską i zostało wymienione przez Pawła w jego Liście do Kolosan.
Dzisiaj Hierapolis jest wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa i popularnym miejscem turystycznym. Oprócz interesujących klasycznych ruin, na miejscu znajduje się termalny święty basen, w którym można pływać ze starożytnymi artefaktami, widok na spektakularne białe tarasy Pamukkale.
Z miasta pozostały ruiny. Większość tych budowli powstała w czasie panowania Rzymskiego. I tak zobaczyć można olbrzymi teatr, który mieścił 20,000 osób, Świątynię Apolla, monumentalną fontannę czy duży cmentarz. Jest tam też jaskinia Plutona. Wiemy z historii, że Rzymianie mieli święte osoby, które przepowiadały przyszłość i Ci którzy odwiedzali te miejsca wpadali w dziwne transy. Podejrzewamy, że to z powodu wydobywających się gazów. Właśnie w tej jaskini, nadal się one wydostają, dlatego została zamurowana.                                     

Ephesus

    Kilkanaście kilometrów od Kusadasi, znajdują się historyczne ruiny miasta Efez. Tutaj możemy połączyć przyjemne z pożytecznym. Zatrzymać się można w hotelu nad pięknymi plażami a potem wybrać się do zwiedzania ruin.

                                  

                       

     Efez zostało zbudowane na zakolu rzeki, które ostatecznie zostało pogłębione do pełnego portu w pobliżu góry, na zachodnim wybrzeżu Azji Mniejszej. W czasie swego istnienia, miasto przesunęło się w pięciu różnych miejscach, każde na małym obszarze. Miasto słynęło z pobliskiej Świątyni Artemidy (ukończonej około 550 r. pne), jednego z Siedmiu Cudów Starożytnego Świata.

   Wśród wielu innych monumentalnych budynków znajduje się Biblioteka Celsusa i teatr mogący pomieścić 25 000 widzów.

                                                                             

    Ephesos był jednym z siedmiu kościołów Azji, które są cytowane w Księdze Objawienia. Ewangelia Jana mogła być tutaj napisana. Miasto było miejscem kilku rad chrześcijańskich w V wieku.

Zniszczone przez Gotów w 263 roku. I chociaż zostało odbudowane, znaczenie miasta jako centrum handlowego spadło, ponieważ port został powoli zamulony przez rzekę Kucukmenderes. Został częściowo zniszczone przez trzęsienie ziemi w 614 roku.

Podziemne Miasto Kaymakli

    Te jaskiniowe miasta były wykopywane już w czasach hetyckich i rozwijały się przez wieki, gdy różne armie grasujące przemierzały Środkową Anatolię w poszukiwaniu jeńców i grabieży. W Kapadocji znajduje się 36 podziemnych miast, a najszerszym jest podziemne miasto Kaymakli, a najgłębszym jest podziemne miasto Derinkuyu.
    Podziemne miasto Kaymakli ma niskie, wąskie i pochyłe przejścia. Miasto składa się z 8 pięter pod ziemią, tylko 4 z nich są dziś dostępne dla publiczności, zlokalizowane wokół szybów wentylacyjnych.
Fakt, że w winiarniach na 4 piętrze znajduje się wiele magazynów i miejsc do umieszczenia glinianych słoików wskazuje, że ludzie mieszkający w tym podziemnym mieście byli stabilni ekonomicznie. Szyb wentylacyjny można również zobaczyć z 4-go piętra. Jest to pionowa studnia i przechodzi przez wszystkie piętra w dół jak winda w mieszkaniu. Głębokość szybu wentylacyjnego wynosi łącznie około 80 metrów.
      Liczba pomieszczeń magazynowych na tak małym obszarze potwierdza, że ​​mieszkała tu duża liczba osób. Archeolodzy uważają, że mogło to być nawet 3500 mieszkańców.

 Dolina Motyli, Oludeniz

           Dolina motyli jest jednym z najbardziej atrakcyjnych miejsc w okolicy Fethiye. Dolina została uznana za rezerwat przyrody i jest całkowicie zamknięta dla celów budowlanych. Znajduje się na zachodnim wybrzeżu Zatoki Belceiz niedaleko Oludeniz i można się tam dostać jedynie łodzią.

        Romantyczna nazwa doliny zawdzięcza niezwykle pięknemu motylowi- tygrysowi. 

                                                               

    Większość motyli tygrysich można zobaczyć na początku czerwca.

Aby w pełni cieszyć się pięknem terenów i zrobić niezapomniane zdjęcia tego rezerwatu przyrody, trzeba wspiąć się do jednego z wodospadów. 

                                                                      

   Liczne szlaki prowadzą od wybrzeża do wodospadów wijących się wśród tych krajobrazów. Wybierając jedną z nich, dotrzesz wodospadu a po drodze spotkasz wiele różnych motyli.

Jaskinie Oylat, Busra

     W kraju tym można znaleźć kilka tysięcy ciekawych jaskiń ale ja radzę zobaczyć te w okolicy miasta Bursa. Po pierwsze jest to ciekawe miasto do zwiedzania. Wiele miejsc do zobaczenia, śliczne uliczki do spacerowania i restauracje do posmakowania tureckich przysmaków.

                                                              

A jaskinie są dodatkowym, przepięknym miejscem które warto zobaczyć. Przyglądając się zdjęciom, trudno się domyśleć co jest górą a co dołem.

                                                                               

                                                                                

Trabzon

      Trabzon, to stolica prowincji o tej samej nazwie w północno-wschodniej Turcji. Leży w szerokiej zatoce na południowo-wschodnim brzegu Morza Czarnego, wspartej wysokimi pasmami Pontyjskich Gór, które oddzielają ją od centralnego Płaskowyżu Anatolijskiego. Trapezus, jedna z najbardziej wysuniętych na wschód starożytnych osad greckich, została prawdopodobnie założona w 756 roku przez kolonistów z Sinope. Podobnie jak wiele innych stron Morza Czarnego, w legendzie kojarzy się z wojownikami Amazonek. Mówi się, że Trabzon jest miejscem, w którym armia zwana Dziesięciu Tysięcy przez pisarza Xenophona, który był jednym z jej członków, dotarła do morza po długim marszu, który nastąpił po porażce w 401 roku. Współczesny Trabzon zachowuje wiele ze swojego średniowiecznego aspektu. Serce miasta znajduje się na trójkącie płaskowyżu między dwoma głębokimi wąwozami, z pozostałościami starożytnego rzymskiego portu u jego podstawy. Na jego południowym końcu stoi zrujnowana cytadela. Centrum miasta jest zamknięte od wschodu i zachodu ścianami z czasów bizantyjskich. Dzielnica handlowa skupia się wokół bazaru i parku we wschodniej części miasta, w pobliżu starego zamku genueńskiego w Leontocastron; na wschód od tego leży port.
Zabytki historyczne obejmują większość murów miejskich, część pałacu Wielkiego Comneni oraz kilka bizantyjskich kościołów zachowanych jako meczety.

                                                                                

Mardin

     Mardin leży w sercu ojczyzny Syriaków, starożytnego ludu, założonego w Mezopotamii około 2200 pne. Syryjski jest językiem semickim bezpośrednio związanym z rodzimym językiem Jezusa Chrystusa, aramejskim. Syryjska ortodoksja została założona po pierwszym podziale w chrześcijaństwie w 431 r. Podczas gdy populacja Syryjczyków w Mardinie zmniejszyła się z powodu emigracji, nadal są obecni w mieście, wraz z innymi kulturami regionalnymi, w tym Turkami, Kurdami, i Arabami.
     Mardin służył jako stolica tureckiej dynastii Artuqid między XII a XV wiekiem, co spowodowało, że znaczna część islamskiego dziedzictwa (madrasah i meczetów) jest widoczna w dzisiejszym mieście. Na wzgórzu wznosi się Cytadela i część starego miasta Mardin.

    Nieoficjalnie zamknięty na turystykę w latach 90-tych z powodu długotrwałego konfliktu, Mardin niedawno zaczął nadrabiać zaległości w turystyce. Znajdziecie tam dużo pięknej architektury i widoków.

                                                                           

Narodowy Park Aladaglar

Aladaglar, uznany za park narodowy w 1995 r., Obejmuje obszar 55,64 hektara. Aladaglar ma najwyższy szczyt pasma górskiego Taurus, jest jednym z najciekawszych geologicznych miejsc Turcji.
Park Narodowy Aladaglar jest niczym geomorfologiczny skansen. W okolicy znajdują się dwie doliny porośnięte lasami. Jedną z tych dolin jest Emli, a drugą Hacer.
Płaskowyż Yedigoller z jeziorami o wysokości 3000 metrów to jedno z ulubionych miejsc Anatolii. Pełen ciekawej przyrody i zwierząt no i oczywiście pięknych widoków.
Park Narodowy Aladaglar to miejsce odwiedzane przez alpinistów z całego świata. Główne szczyty to Demirkazik, Kaldi, Alaca, Kizilkaya.

                                                                         

Góra Nemrut

Mount Nemrut jest jednym z najbardziej spektakularnych starożytnych miejsc w Turcji; tajemnicze mauzoleum na szczycie góry z rozrzuconymi kamiennymi głowami. Nazwa „Nemrut Daği” znaczy Góra Nemrut i odnosi się zarówno do samej góry, jak i fascynującego starożytnego miejsca, które znajduje się na jej szczycie. To majestatyczne mauzoleum zostało zbudowane w 62 roku pne przez Antiocha I Epiphanesa, syna założyciela królestwa komageńskiego w I wieku pne. Nigdy nie słyszałeś o takim królestwie? Ja też nie. Istniało bardzo krótko i zajmowało niewielkie, niezależne terytorium między górami Taurus a rzeką Eufrat. Aby być sanktuarium religijnym, a także grobowcem dla jego twórcy, zbudowano dwa tarasy z kamiennymi posągami, oświetlone światłem złotego domu. Jeden taras wychodzi na wschód, drugi na zachód. Posągi reprezentują samego Antiocha, a także orły, lwy i różnych bogów z różnych religii tego obszaru.
Najlepiej oglądać to miejsce wcześnie rano lub pod wieczór, bo tak zostało zbudowane, żeby wykorzystać efekty schodzącego lub zachodzącego słońca.

                                                                                 

Po tym zachodzie słońca, kończę podróż po Turcji.

Turcja - Część II

 Cappadocia

     Drugą część zacznę od najpiękniejszej dla mnie części w tym kraju. Jest tam wystarczająco dużo miejsc, że można by było stworzyć osobną wycieczkę tylko w te tereny. Powodem są prawie nienaturalne formacje skalne. Przez miliony lat woda wypłukiwała te miękkie skały i to co oglądamy dzisiaj to jej mozolna praca. Oprócz natury, mieszkający tu ludzie wykorzystali łatwość obróbki tych skał i drążyli w nich swoje mieszkania. Tutaj można znaleźć całe miasta w ten sposób zbudowane. Na powierzchni i pod ziemią.
     Odwiedzając tą okolicę radzę zamieszkać w orginalnych miejscach. Jedno to mała wioska Ayvali. Hotel Gamirasu, znajduje się w miejscu dawnego klasztoru i mieszkania znajdują się w wykutych w skale grotach.                                                                       

                  

Samo miasteczko warte jest spaceru.

                                                                             

Drugie miejsce to duże miasto Goreme. Tutaj jest większy wybór hoteli i choć też piękne to wolałem romantyczne Ayvali. Ale miasto ma za to wiele restauracji, sklepów a z tego powodu więcej do oglądania.

                                                                           

IMAGINE VALLEY

     Parkujemy samochód i udajemy się na dłuższy spacer. Wspiąć się trzeba trochę na tutejsze wzgórza, ale nie jest to ciężka wspinaczka. Wszędzie mijamy wymyślne formy skał. Nazwa doliny (Dolina wyobraźni) tłumaczy jej wygląd. Przyglądamy się im i możemy zobaczyć to co podaje nam nasza wyobraźnia. Wielbłąda, kaczkę i każdy z nas może zobaczyć coś innego. Niezła zabawa.

Dolina Gołębi

    Pigeon Valley to urocza dolina położona w pobliżu miasta Uchisar nazwanego na cześć tysięcy gniazd drążonych przez ludzi w miękkich skałach od czasów starożytnych i oferuje kolejny spektakularny widok na Kapadocję. Pigeon Valley to także jedno z najpopularniejszych miejsc do zobaczenia w Kapadocji.
Dolina Gołębi jest fantastycznym miejscem, w którym niektóre jaskinie zostały pomalowane na biało, aby przyciągnąć ptaki dla cennych odchodów, a dolina ma około 4 km. Gołębie są bardzo ważne dla mieszkańców, ponieważ udowodniły swoją przydatność od wieków. Jajka gołębi były używane jako materiał wypełniający freski w starożytności, a ich nawozy używane są w winnicach i gospodarstwach regionu. W dolinie gołębi zobaczysz różnorodne urocze kominy bajkowe, które są dla nich zbudowane.

W miejscu, z którego można obejrzeć całą dolinę, znajdują sie sklepiki, restauracja a także znane drzewo o nazwie „Złe Oko Drzewo”, które warto odwiedzić i zobaczyć. Możesz sam powiesić na drzewie niebieskie złe oko a to ma przynieść szczęście. 

                                                                                 

Pasabaglari

    czyli dolina Mnichów, zawiera jedne z największych kolekcji kominów skalnych w kształcie grzybów. Dolina jest mała i położona w malowniczej winnicy, z doskonałym punktem widokowym białych klifów, które ją otaczają. Zwany także Pasabag, jest na drodze z Göreme do Zelve.
    Pasabag to kolejna wyjątkowa część Kapadocji - nie można jej przegapić. W tej dolinie można zobaczyć wiele różnych rodzajów kominów bajkowych: wielowarstwowych, wielogłowicowych, w kształcie stożka. Dolina otrzymała swoją nazwę, ponieważ Kapadocja stała się kwitnącą wspólnotą klasztorną do IV wieku. Kaplica poświęcona św. Szymonowi została wyrzeźbiona w jednym z 3-głowiastych kominów bajkowych w V wieku. Możesz wspiąć się na nią i odwiedzić tę starożytną kaplicę ozdobioną krzyżami.

                                                                                   

Pasabaglari

     Czerwona Dolina jest jedną z najbardziej spektakularnych dolin Kapadocji z jej różnymi rodzajami formacji skalnych w różnych kolorach. Jedno najpiękniejszych miejsc do spacerów.
       Ukryte skalne kościoły w dolinie zaskakują zwiedzających. W blasku świecącego słońca dolina ma piękny czerwony kolor. Na szczycie doliny można zatrzymać się na lunch. To musi być najpiękniejsze i najspokojniejsze miejsce do jedzenia w całym regionie. Znajduje się w dolinie otoczonej kwiatami, kościołami jaskiniowymi i polami pełnymi drzew owocowych i winorośli.

    Jest takich miejsc dużo więcej, ale nie można tutaj zapomnieć o najważniejszej atrakcji. Przelot balonem przez te tereny. Wylatuje się jeszcze w ciemności i kiedy słońce wyjdzie z poza gór, w towarzystwie setek balonów, zobaczymy niezapomniany widok Kapadocji.

                                      

                                     

Pamukkale

 Surrealistyczne, lśniące białe tarasy i ciepłe, przejrzyste baseny Pamukkale wiszą jak skamieniała kaskada potężnego wodospadu, od krawędzi stromej doliny w malowniczym południowo-zachodnim Turcji. Prawdziwie spektakularne, geologiczne zjawisko, jakim jest Pamukkale, dosłownie „turecki zamek” w języku tureckim, jest również miejscem niezwykle dobrze zachowanych ruin grecko-rzymskiego miasta Hierapolis. W starożytnych czasach, bogaci przyjeżdżali tu żeby wypocząć i skorzystać z tych leczniczych wód. Dzięki tak wyjątkowemu połączeniu cudów natury i cudów stworzonych przez człowieka nic dziwnego, że Pamukkale-Hierapolis zostało wpisane na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Najlepiej jest odwiedzić to miejsce wcześnie rano, bo po południu staje się dość wypełnione turystami. Także zabrać kostium kąpielowy, żeby wejść do tych basenów, a później skorzystać z większych zdrowotnych, naturalnych basenów na szczycie góry.

                                                                                

Resztę przedstawię w trzeciej części.

Turcja - Część I

      Następny kraj którego bogata historia i piękne położenie stworzyła niezliczone miejsca które warto odwiedzić. Będę więc je opisywał w dość krótkiej wersji, żeby zmieścić ich jak najwięcej. 

      A zacznę od miasta, które ma więcej atrakcji niż niejeden kraj a mówię oczywiście o Stanbule a dawniej Konstantynopolu. Stare, otoczone murami miasto stoi na trójkątnym półwyspie między Europą a Azją. Czasami jako most, czasami jako bariera, Stambuł przez ponad 2500 lat stał między konfliktami religii, kultury i władzy imperialnej wschodu i zachodu. Przez większość tych lat było to jedno z najbardziej pożądanych miast na świecie. I dla turysty dalej jest.

Hagia Sophia

    Historia tego miejsca jest tak bogata jak kraju. Budowana tylko przez sześć lat, powstała w 537 roku, pod kierunkiem bizantyjskiego cesarza Justyniana I. Częściowo zniszczona przez trzęsienie ziemi, odbudowana za czasów Rzymskich. W 1453 roku miasto przejęte przez Turków i kościół zmieniony na meczet.
     Kiedy oglądamy teraz ten budynek, minarety wskazują o jego przeznaczeniu, czyli religii muzułmańskiej ale wewnątrz można dalej odnaleźć części należące do religii chrześcijańskiej. Jest to przepiękny budynek. Z zewnątrz i wewnątrz. Zachwyca swoim pięknem ale także zadziwia swoją potęgą. Nawet przy naszej obecnej technologii, nie łatwo by było coś takiego zbudować a on stoi już tam 1500 lat.

                                                                      

Meczet Sułtana Ahmeda

   znany przez wielu turystów jako Błękitny Meczet z powodu jego niebieskawej dekoracji wnętrz. Został zbudowany przez osmańskiego sułtana Ahmeda I w latach 1609–1616, naprzeciw Hagii Sophii, w celu konkurowania z nią. Jest to jedyny meczet w Stambule z 6 minaretami. Meczet jest pokryty dywanami jako ogólna tradycja w każdym meczecie, więc ludzie muszą zdjąć buty przed wejściem. Dozwolone jest robienie zdjęć wewnątrz i używanie lampy błyskowej bez żadnych problemów. Meczet jest ogólnie otwarty dla zwiedzających w ciągu dnia, ale jest zamknięty na krótki czas podczas modlitwy.

Grand Bazaar 

  w Stambule jest jednym z największych i najstarszych zadaszonych rynków na świecie, z 61 zadaszonymi ulicami i ponad 4000 sklepów, przyciągająca od 250 000 do 400 000 osób dziennie. W 2014 r. Znalazł się na pierwszym miejscu wśród najczęściej odwiedzanych atrakcji turystycznych na świecie z liczbą 91,250 000 odwiedzających rocznie. Wielki Bazar w Stambule jest często uważany za jedno z pierwszych centrów handlowych na świecie. I można się zabawić w poważne zakupy. Od pamiątek z tego kraju, do herbat, dywanów. Wchodząc do sklepów, poczęstowani jesteśmy często gorącą herbatą, co u nich jest tradycją. 

Spice Market

czyli Rynek Przypraw. Przypomina trochę poprzedni ale tutaj większość sklepów jest z przyprawami z całego świata. Żadna wizyta w Stambule nie jest pełna bez zatrzymania się przy atmosferycznym Bazarach Przypraw. Podczas gdy Wielki Bazar może być największym i najsłynniejszym z krytych bazarów w Stambule, ten rynek przypraw wygrywa nagrodę za to, że jest najbardziej kolorowy, pachnący i często najbardziej interesujący - ponieważ można tu skosztować oferowanych towarów.

Pałac Topkapi

   jest tematem więcej opowieści niż większość światowych muzeów razem wziętych. Libidynscy sułtani, ambitni dworzanie, piękne konkubiny i intrygujący eunuchowie żyli i pracowali tu między XV a XIX wiekiem, kiedy był dworem imperium osmańskiego. Wizyta w zamożnych pawilonach pałacu, wypełnionym klejnotami skarbcu i rozległym Haremie daje fascynujące spojrzenie na ich życie.

    Pałac ten jest obecnie muzeum. Oryginalny układ Mehmeda, który składał się z czterech kolejnych dziedzińców otoczonych wysokimi murami, pozostaje niezmieniony. Każdy dziedziniec służył różnym celom i był oddzielony bramą, która stopniowo ograniczała wejście, zakończona najbardziej prywatnym trzecim i czwartym dziedzińcem. Zachowane budynki pałacu są na ogół niskie, jedno- lub dwupiętrowe budowle, które zmieniały się przez wieki, tak że niektóre budynki, szczególnie w haremie, nie zawsze są jasne w swoim celu. 

Cysterny Bazyliki

    Podobnie jak większość miejsc w Stambule, cysterny mają niezwykłą historię. Pierwotnie były znane jako Cysterny Bazyliki, ponieważ znajdowały się pod Bazyliką Stoa, jednym z wielkich placów na pierwszym wzgórzu. Zaprojektowany do obsługi Wielkiego Pałacu i otaczających go budynków, był w stanie pomieścić do 80 000 metrów kwadratowych wody dostarczonej przez 20 km akweduktów ze zbiornika w pobliżu Morza Czarnego, ale został zamknięty, gdy bizantyjscy cesarze przenieśli się z Wielkiego Pałacu. Zapomniany przez władze miasta jakiś czas przed podbojem, i został ponownie odkryty do 1545 r., Kiedy uczony Petrus Gyllius badał bizantyjskie zabytki w mieście i został poinformowany przez miejscowych mieszkańców, że są w stanie uzyskać wodę, obniżając wiadra do ciemnej przestrzeni poniżej ich piwnic. Niektórzy nawet łowili ryby w ten sposób. Zaintrygowany Gyllius zbadał okolicę i wreszcie wszedł do cysterny przez jedną z piwnic. Nawet po jego odkryciu Turcy nie traktowali tak zwanego Podziemnego Pałacu z szacunkiem, na jaki zasłużył - stało się to wysypiskiem śmieci wszelkiego rodzaju, a także zwłok.
     Cysterna została oczyszczona i odnowiona w 1985 r. Przez stołeczną gminę i otwarta dla publiczności w 1987 r. Obecnie jest jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych miasta. Idąc wzdłuż wzniesionych drewnianych platform, poczujesz wodę kapiącą ze sklepionego sufitu i zobaczysz przepływającego karpia patrolującego wodę. Z pewnością miejsce o niesamowitej atmosferze.

Muzeum Kariye

    znane również jako Kościół Świętego Zbawiciela w Chora, to często przeoczane muzeum zaczęło się jako kaplica lub kościół zbudowany już w piątym wieku, po którym rozkwitł jako meczet w czasach podboju Stambułu.
Muzeum Kariye jest, po Hagia Sophia, najważniejszym bizantyjskim zabytkiem w Turcji. Wnętrze budynku pokryte jest pięknymi mozaikami i freskami.
Po podboju tureckim w 1453 r. Kościół pozostał przez pewien czas ale później zamieniony w meczet (1511 r), przez dodanie minaretu. W 1948 r. stało się muzeum, a jego freski i mozaiki zostały oczyszczone.
    Większość obecnego budynku została zbudowana pod koniec XI wieku z dużą ilością remontów i restrukturyzacji w następnych stuleciach. Był poświęcony Chrystusowi Zbawicielowi. Wnętrze budynku pokryte jest wspaniałymi mozaikami i freskami, ilustrującymi sceny z życia Chrystusa i Maryi Dziewicy
W pobliżu znajdują się nastrojowe kawiarnie i zabytkowe osmańskie domy w cieniu piątych murów miasta z piątego wieku.

Pałac Dolmabahce

    został zbudowany przez słynnego architekta Ormianina Garberta Amira Balyę, na prośbę sułtana Abdulmecida w latach (1848-1856). Znajduje się między Besiktas i Kabatas, dzielnicami Stambułu. Sułtani osmańscy mają wiele pałaców w każdym wieku, a ich głównym pałacem był Pałac Topkapi, ponieważ sułtan Abdulmecid wolał bardziej nowoczesne miejsce. Jednak Pałac Topkapi został opuszczony po ukończeniu Pałacu Dolmabahce. Było to imperialne miejsce wszystkich następnych sułtanów osmańskich, z wyjątkiem Abdülhamida II (1876-1909), który wolał mieszkać w bardziej samotnym pałacu Yıldız.
     Jest tam 285 pokoi i 43 sale. Wnętrza zdobili francuscy i włoscy artyści, ale dekoracja należała do francuskiego artysty M.Sechana. Dlatego też wewnętrzna część pałacu przypomina Wersal. Ze względu na te cechy Pałac Dolmabahce pokazuje wpływ Zachodu na Imperium Osmańskie. 

Można go dobrze obejrzeć ze statku, jeśli skorzystamy z następnej atrakcji, wycieczki statkiem po cieśninie Bosfor.

Spływ przez Bosfor

    Zanim opuścimy Istanbuł dodam, że oprócz zwiedzania tych miejsc które wymieniłem, czas spokojnie może wypełnić spacerami po pięknych starych i nowych ulicach, spędzić czas w uroczych kawiarniach i restauracjach, spotkać ciekawych ludzi i miejsca. Na pewno nie znajdziecie chwili w czasie której byście się nudzili.

Świątynia Apolla w Didyma

     W czasach starożytnych Didyma była sławna jako miejsce, w którym stała kolosalna Świątynia Apolla, a wyrocznia ujawniła przyszłość. W czasach swojej świetności Didyma nie była miastem, lecz miejscem kultu, połączonym z Miletem tzw. Świętą Drogą. Z tej drogi korzystali pielgrzymi, którzy przybyli do Didyma, szukając odpowiedzi na dokuczliwe pytania.
   Obecnie miasto, którego najbardziej znanym zabytkiem jest Świątynia Apolla, jest małym nadmorskim kurortem położonym w prowincji Aydın na wybrzeżu Morza Egejskiego. Głównym źródłem utrzymania mieszkańców jest turystyka, ale rolnictwo, zwłaszcza uprawa pszenicy i bawełny, jest nadal ważną częścią lokalnej gospodarki.

     Powodem popularności Didyma wśród urlopowiczów jest atrakcyjna lokalizacja - na północnym brzegu Zatoki Gulluk, naprzeciwko Półwyspu Bodrum. Zalety miasta dla plażowiczów doskonale odzwierciedlają nazwy dzielnic miasta: Altınkum (Złoty Piasek), Gumuskum (Srebrny Piasek) i Sarıkum (Żółty Piasek).

Klasztor Sumela

    to 1600-letni klasztor prawosławny, położony na wysokości 1200 metrów na stromym klifie w regionie Macka w mieście Trabzon w Turcji.
      Klasztor zbudowany jest na skałach, do których prowadzi ścieżka przez las.

Obiekt został opuszczony w 1923 roku i stał się muzeum i popularną atrakcją turystyczną ze względu na zapierającą dech w piersiach lokalizację, strukturę i krajobraz. Sam spacer i widoki wystarczą już za pełną atrakcję. A mamy jeszcze piękne freski z XVIII wieku na ścianach klasztoru, które są biblijnymi scenami Chrystusa i Dziewicy Maryi. No i oczywiście sam budynek.

Erzurum

      Historia miasta sięga 4000 lat pne i widziała wiele różnych cywilizacji. Jednym z najważniejszych pozostałości z tego okresu są dobrze zachowane bizantyjskie mury miejskie. Większość historycznych znalezisk znajduje się w zbiorach Muzeum Archeologicznego, które jest częścią Muzeum Erzurum.

      Nowoczesne miasto z szerokimi, zadrzewionymi bulwarami i budynkami uniwersyteckimi przeplata się z historyczną dzielnicą. Budynki Seldżuków w mieście są niezwykłe. A wszędzie spotkać można piękne budynki meczetów.

    Idąc na południe zobaczysz Trzy Grobowce (Üç Kümbetler). 

Innym interesującym grobowcem jest elegancki XIII-wieczny grobowiec Hatuniye. 

Yakutiye Medrese z XIII wieku jest jednym z najważniejszych zabytków Erzurum z pięknym portalem i bogato zdobionym minaretem.

     Miasto jest pełne atrakcji. Jest jednak położone wysoko w górach (na wysokości 2000 metrów powyżej poziomu morza) i pogoda jest trochę inna niż w pozostałych częściach kraju. Bardzo długie, ciężkie zimy i mokre lata.

Amasya

    miasto na północny Turcji, nad rzeką Iris. Stolica królów Pontu do ok. 183 r., Stała się wolnym miastem i centrum administracyjnym terytorium kontrolowanym przez Pompejusza w 65 roku.
      Pięknie położone w wąskim wąwozie ze słynnymi sadami, było bardzo lubianym miejscem wczesnych Osmanów. Zamek wspomniany przez starożytnego geografa Strabo, który się tam urodził, teraz leży w ruinach na szczycie skały, choć został odrestaurowany w czasach bizantyjskich i otomańskich. Godne uwagi średniowieczne budynki obejmują kilka meczetów i bibliotekę. Stare budynki koncentrują się na gęsto zaludnionej południowej stronie rzeki, połączonej z północą pięcioma mostami. Wiele zabytków zostało zniszczonych przez trzęsienia ziemi w 1734, 1825 i 1939 roku.

Ani - Starożytne Miasto Duchów

      Na granicy turecko-armeńskiej, rozrzuconej na równinach wśród dzikich terenów, rozpadają się pozostałości niegdyś potężnego miasta. W XI wieku w Ani mieszkało ponad 100 000 osób. Położone na wielu szlakach handlowych miasto stało się stolicą Królestwa Armenii, niepodległego państwa założonego w 884 roku.

    Dzisiaj Ani to wielkie, ale zrujnowane miasto duchów. Napięcia między Turcją a Armenią przyczyniły się do jego zaniedbania - jest to miasto armeńskie, ale leży w granicach Turcji, co utrudnia konserwację i odbudowę. Dla odwiedzających Turcja pomija wszystkie wzmianki o Armenii z opisów historii Ani i koncentruje się na wpływach tureckich i muzułmańskich miasta.