DOBRY DZIEŃ, ZŁY DZIEŃ

  W naszym życiu są dobre dni, złe dni i te, o których chcemy natychmiast zapomnieć. Dzisiaj miałem taki dzień. Nie można tego wszystkiego opisać, wspomnę więc tylko o kilku najgorszych przypadkach.

   Obecnie na budowie mam dwa potężne dźwigi. Wynajęcie każdego z nich kosztuje nas około 150,000 dolarów. Każdy dzień jest więc bardzo ważny, gdyż przekroczenie terminu kosztuje olbrzymie pieniądze. Dzisiaj u jednego z nich stojącego na specjalnie wybudowanej na czas budowy platformie, która znajduje się na wodzie, pękła rurka doprowadzająca olej do silników. 180 litrów wypłynęło do oceanu. Oprócz tego, że zablokowało to całą operację wznoszenia następnej części mostu, spowodowało panikę wśród moich inspektorów. Natychmiast posypały się telefony, pytania jak opanuję sytuację zanieczyszczenia środowiska. Musiałem sprowadzić specjalistów i cały dzień trwała akcja oczyszczania. Bez dokładnego obliczania, mogę śmiało powiedzieć, że koszty (dźwigów, specjalnych pojazdów z częściami mostu, ludzi, etc)  przekroczą sumę 40,000 dolarów.

    Po drugiej stronie kanału mam mniejszy dźwig, który wynajęty został na dwa dni. Każdy dzień kosztuje mnie $10,000. Tutaj mój podwykonawca, nie wysłuchał moich wskazówek i przez tą pomyłkę, zamiast podnieść następne przęsło mostu o 10 rano, był gotowy dopiero na 13. A w tym momencie spadł akurat tropikalny deszcz, o którym nikt nic nie wspominał w prognozach pogody. Ci, którzy zarabiają olbrzymie pieniądze za prognozy, wspominali o drobnych, przelotnych deszczykach. W tych warunkach metalowcy nie pracują, więc w ciągu pół godziny, ta część budowy opustoszała. To będzie kosztować nas $15,000.00

    W innym miejscu, wcześnie rano, zaczęliśmy wylewać beton na nową drogę. Droga, którą budujemy, oprócz podłoża, ma około 36 centymetrów grubości samego betonu. Jest pełna zbrojenia, więc zanim ten beton wyleję kosztuje nas to dużo pracy i pieniędzy. Niestety, ten sam deszcz zaskoczył nas także przy tej operacji. Wszystko zostało przykryte natychmiast plastykiem, bo przygotowani byliśmy na kapuśniaczek. Ale ulewa trwała około godziny. Kiedy zdjęliśmy przykrycie, beton już się związał. Straciliśmy dwie ciężarówki betoniarki, bo mogą one czekać tylko 40 minut od momentu wymieszania a cztery inne musiałem opróżnić w ciągu następnej pół godziny. Zdecydowałem się kontynuować pracę, choć spodziewam się, że pewna część drogi, zostanie odrzucona przez inspektorów i będę musiał ją zerwać i zacząć od początku. Koszt na razie nieokreślony.

    W innej części, ludzie moi w poprzedniej fazie budowy, która już jest oddana do ruchu, założyli za krótką rurę kanalizacyjną. Teraz mieliśmy ją przedłużyć i okazało się, że jest 3 metry pod otwartą autostradą. Dzisiaj zaczęliśmy kopać tunel. Znaleźliśmy rurę, podłączyliśmy nową i kiedy mieliśmy zasypywać, spadł ten cholerny deszcz. Wszystko zostało zalane w ciągu 10 minut, gdyż woda deszczowa wpływała nam przez tą kanalizację. I nic nie można było zrobić, tylko czekać. A tunel zaczynał się powiększać. Ta operacja, po wielu nerwach zakończyła się bez dodatkowych problemów i kosztów.

     Oprócz tego wiele drobniejszych rzeczy, których nie jestem w stanie wypisać.

 

    Prawdopodobnie to będzie ostatni zapis w okresie następnych dwóch tygodni, bo w czwartek wyjeżdżamy na wakacje. Relację z tych dni, przekażę Wam po powrocie.

    Na zakończenie, kilka ciekawostek. Zastrzegam się, że ja tego nie czytam, tylko moje kobiety. Jest to spisane z jednego czasopisma o gwiazdach filmowych.

Jak w pracy poproszę o podwyżkę, to moi szefowie mówią, że są ciężkie czasy. Jak trzeba naprawić samochód, to przeciągają do ostatniej sekundy. Jak wysiądzie mi radio, to narzekają, że o to moja wina i muszę wyczekać kilka dni na zamianę. A teraz, jakie wymagania mają gwiazdy filmowe i one są natychmiast spełniane.

  BRITNEY SPEARS - żąda, żeby wszyscy ludzie dla niej pracujący byli mało atrakcyjni i musi mieć zawsze przy sobie manikiurzystkę, masażystkę i kobietę do makijażu.

ANGELINA JOLIE - Zanim zgodziła się nakręcić film „Wanted„, który nakręcano w Pradze, producent musiał zgodzić się na: wynajęcie luksusowego domu dla jej męża Brad Pitt w pobliżu jej pracy. Dom miał mieć lądowisko na helikopter. Lekcje nauki latania helikopterem dla Brad. I dostarczenie do Czech ich samochodu Bugatti na czas kręcenia filmu.

BEYONCE - Podczas ostatniego tourne, wszyscy pracownicy musieli chować się w pobliskich pokojach w momentach jej przejścia. Zabronione było na nią patrzeć, czy się do niej odezwać.

CATERINE ZETA JONES - Podróżuje z największą ilością walizek. W ostatnim wyjeździe do Londynu miała ze sobą 18 walizek o wadze 350 kilo.

JULIA ROBERTS - Po nakręceniu części filmu „Ocean’s Twelve„ w Chicago, udano się do Włoch, gdzie miano kontynuować produkcję. Julia po obejrzeniu części z Chicago, była bardzo niezadowolona ze swojego wyglądu i sukni, w której występowała. Zmusiła więc producenta do powrotu do Chicago na trzy dni. Powtórzenia tej sceny i powrotu do Włoch.

KRISTEN STEWART - Przychodzi na zabawy z asystentem, który nosi jej torebkę i miesza jej drinki.

MADONNA - Wymaga, żeby jej pokoje, w których przygotowuje się do koncertów były sterylizowane. Mają być dokładnie oczyszczone z włosów, śliny, skóry. A jej 30 osobowy zespół ludzi od bezpieczeństwa, zakłada sztuczne ściany i sufit, żeby mieć pewność zablokowania ukrytych kamer, gdyby takie istniały.

CHRISTINA AQUILERA - Wymaga, żeby w czasie jej przejazdów, pod groźbą zerwania kontraktu, nie było absolutnie korków i przestojów. Organizatorzy, zmuszeni są do wynajęcia eskort policyjnych, przewożących ją na czerwonych światłach.

JANET JACKSON - Wymaga zawsze bukietów białych tulipanów, czarnych ręczników i 20 świeczek dokładnie 13 centymetrów wysokich.

JENIFER LOPEZ - Wymagała, żeby jej kawa po osłodzeniu, mieszana była w kierunku odwrotnym do ruchów zegara.

TOM CRUISE - Wymaga, żeby każde drzwi, przez które ma przejść, przed jego przybyciem zostały otwarte i zamknięte, żeby je oczyścić ze złej energii.

 

WYSTARCZY?

 

   Dzisiaj krótko i zwięźle. Najpierw kilka wiadomości z Nowego Jorku. Potwierdzają się moje obawy. Tak jak pisałem. Zaczną od zabraniania palenia papierosów a skończy się na wszystkim. I dzieje się to w przyspieszonym tempie.

      Ostatnio nasz Bóg Bloomberg wymyślił, ( bo to nikt nie wiedział), że matki powinny karmić piersią, bo to jest zdrowsze dla dziecka. Różnica jest taka, że on chce wprowadzić to przymusowo.

 Nie znam detali jak on zmusi kobiety, żeby to robiły. Może będzie je głodzić w szpitalu jak się będą opierać, albo sam będzie chodził i je ssał, żeby dać przykład.

     Kilka dni temu na Manhattanie, spłoszyły się konie ciągnące dorożkę z turystami. Tak poniosły, że dorożkarz spadł i biedni turyści z Australii siedzieli sami w powozie aż do momentu, kiedy konie wpadły na samochód. Ludzie trochę poturbowani, konie więcej, ale jacyś „polityczni karierowicze„ znaleźli okazję na podbudowanie swojego statusu i natychmiast zgłosili, żeby konie stały się papierosami, czyli no no no dla nich i dorożek w Nowym Jorku nie będzie. Na to nasz Bóg powiedział NIE. A wiecie czemu. Nie dlatego, że to tradycja, romantyczne, ciekawe dla turystów. Nie, tylko dlatego, że przynosi duże zyski dla miasta.

     Ostatnią rzecz ogłosili dzisiaj. Dawno temu, ludzie, którzy nie potrafili robić nic innego, zbierali śmieci. Z biegiem czasu wszystko się zmieniło. U nas jest to jedna z najlepszych prac. Zresztą jak pracuje się dla rządu, wszystkie prace są dobre. Ludzie pracujący dla miasta idą na emeryturę po 25, 30 latach pracy. Czyli jak zaczynał mając 20 lat to może odejść będąc 45 latkiem. Mają oni za darmo leczenie do końca życia i emeryturę. Nie wspominam nawet o takich drobnostkach jak wakacje, wolne, chorobowe etc. My, którzy płacimy podatki, czyli ich zatrudniamy tego nie mamy. Pomyślcie sobie, że zatrudnicie gospodynię w swoim domu. Jesteście w tym samym wieku. Wy jej płacicie, utrzymujecie ją. Ona po dwudziestu latach wyjeżdża do Kołobrzegu i sobie odpoczywa do końca życia a wy musicie pracować następne 20 lat i jak odchodzicie na emeryturę nie macie połowę tego, co ona i trudno wiążecie koniec z końcem.

    Wracam do śmieciarzy. Nie ujmując żadnej pracy i ludziom, którzy ją wykonują, oni dalej zbierają śmieci. Oprócz tych świetnych warunków, jakie daje im miasto, dziś ogłoszono, że ustalono nowe prawo w Nowym Jorku. Śmieciarze od dziś, traktowani będą jak policja. Co to znaczy? No więc, gdybym ja na przykład pokłócił się z jednym, bo nie zabierał moich śmieci a raz wyrzucił mi je na trawnik i popchnął go, to będzie to traktowane w ten sam sposób jak uderzenie policjanta i grozi mi więzienie!!! I na cholerę mi było chodzić na studia? Zmarnowałem 11 lat między średnią i wyższą szkołą. A to już połowa do emerytury i jaki ważny, niedotykalny bym był!

   Ostatnia rzecz to już z mojego ogródka. Przesyłam kilka zdjęć z ostatniej pracy, którą skończyłem w naszym ogrodzie.

Kamil, jeszcze masz czas. Rzuć pracę i szkołę. Zostań śmieciarzem!!!

Rok 2004

                                                                                 Rok 2007

Dzisiaj

W nocy

              DODATEK

Film z jaskiń

Wszystkie zdjęcia z jaskiń.

Zdjęcia z gór.

                                          
                    

        Virginia Ciąg Dalszy


   Zanim przejdę do drugiego dnia naszej wycieczki, muszę opisać kilka wydarzeń z dnia poprzedniego, które pominąłem we wczorajszym sprawozdaniu.
    Każdy żyje swoim życiem. W dużych miastach wszystko bardzo różni się od tego w małych miasteczkach i wsiach. Chociaż trudno by było mi, po przyzwyczajeniach z Nowego Jorku przenieść się do jakiejś wioski ale mogę się zgodzić z opinią, że ludzie tam mieszkający są chyba szczęśliwsi. Potrafią cieszyć się każdą rzeczą a my jesteśmy rozpieszczeni i zbyt bardzo wymagający. Oprócz tego życie ich jest dużo spokojniejsze niż nasze. Pogoń za pieniądzem, próba przetrwania w tej dżungli ludzi jest bardzo stresująca.
    Kiedy wieczorem znaleźliśmy się z powrotem w pokoju, wyszliśmy na balkon naszego pokoju. Na dole w „ogrodzie„ pojawili się jacyś ludzie. Najpierw przyszła para (z wyglądu domyślam się, że byli z wyspy Jamajka ) i usiadła sobie w naszej altance. To miejsce, które nas rozbawiło, dla nich było romantyczne. Posiedzieli z pół godziny i później udali się na obiad do restauracji w hotelu. Za chwilę podjechał samochód i wysiadła z niego jeszcze atrakcyjniejsza para. Ona ubrana była w wieczorową suknię, koroną na głowie i przepaską z napisem Miss Luray.

                      
                                      
   Nie jestem pewien czy to ona, ale zdjęcie znalezione na Internecie pokazuje tą dziewczynę jako zwyciężczynię tego roku.
    Prowadził ją ubrany w garnitur chłopak. Oni też szli na obiad. Najśmieszniejsze w tym jest to, że idąc od swojego samochodu do drzwi restauracji, po kamieniach i piasku, zachowywali się jak para królewska. On trzymał ją jak w naszym narodowym tańcu, polonezie. Szli wolno i bardzo poważnie. I znów ta sama reakcja. Dla nas wyglądało to bardzo zabawnie a dla nich był to bardzo ważny dzień w życiu.    Wracam do drugiego dnia. O dziewiątej rano zjawiliśmy się w restauracji na śniadanie. Już nie zdziwieni, spotkaliśmy właściciela hotelu, tym razem ubranego w biały strój kucharza. Oczywiście był także kelnerem. Powiedział, że posiłek serwowany będzie za dziesięć minut i zniknął w kuchni. Nie mieliśmy żadnego wyboru, więc niecierpliwie czekaliśmy na to co nam przyniesie. Udało się. Podano nam wielkie amerykańskie naleśniki, czyli pancakes. A za chwilę jajka w stylu, którego nigdy przed tym nie widzieliśmy. Coś pomiędzy sadzonymi a smażonymi. Nawet smaczne. Zadowoleni i z pełnymi brzuchami zwolniliśmy pokój i wyruszyliśmy w drogę do Shenandoah Park. Jest to olbrzymi park narodowy. Wjeżdża się za opłatą a droga prowadzi przez szczyty gór. Piękne widoki, cudowna pogoda więc i humor dopisywał. Zatrzymaliśmy się w jednym z wielu punktów, gdzie zaczynają  się trasy dla pieszych.
    Wybrana dróżka prowadziła nas na dół gór. Schodziło się więc bardzo przyjemnie. Mijaliśmy wiele miejsc, gdzie spotykaliśmy zwierzęta żyjące w tych lasach. Najpiękniejsze były motyle. Dziesiątki różnych rodzajów w każdych kolorach tęczy. Sarny, rosomaki, ptaki. Nic bardzo egzotycznego ale cały czas coś się ruszało.

                                                                       
                         
 Kilka przystanków po drodze i po przejściu około 5 kilometrów i 300 metrów w pionie, doszliśmy nad małe wodospady. Tam zdecydowaliśmy się wracać. Powrót już nie był tak bardzo przyjemny.
Słyszałem ciężki oddech Elaine za swoimi plecami.  Szliśmy jednak w dość szybkim tempie i dała sobie radę. Kiedy wróciliśmy do samochodu, byliśmy cali spoceni. Przyjemnie było usiąść i włączyć klimatyzację.
Teraz została nam już tylko podróż powrotna i przystanki na kawę. Warunki w powrotnej drodze były trochę inne. W niedzielę wieczorem zawsze są miejsca gdzie turyści wracają z plaż, jezior i było kilka miejsc w których siedzieliśmy w korkach. Dobiliśmy do domu około ósmej wieczorem.     

                              
                         
                   
                        

              Virginia

   Każdego roku w czasie Elaine wakacji, wyjeżdżamy razem w różne miejsca. Odpocząć, zrelaksować się, pozwiedzać nasze okolice. Podróże są krótkie, jednodniowe albo na weekend. 

     Tym razem znaleźliśmy ciekawe miejsca w stanie Virginia, choć nie wiedzieliśmy do końca jak ciekawe. Nie zawiedliśmy się. Mieliśmy bardzo przyjemne dwa dni.
     Wyjechaliśmy o piątej rano w sobotę. Sama podróż nie była zbyt ciekawa, bo większość to drogi szybkiego ruchu. Dojechaliśmy na miejsce w ciągu 6 godzin. Pierwsze miejsce, które mieliśmy zamiar odwiedzić to jaskinie w miejscowości Luray. Ostatnie pół godziny jazdy było już na bocznych drogach i było można przyjrzeć się innemu światu. Mieszkając w Nowym Jorku nie zdajemy sobie sprawy jak inna jest Ameryka. 
    Najpierw pewne wyjaśnienie. Jest u nas nazwa potoczna na ludzi żyjących na terenach w głębi kraju. Nie można je dokładnie przetłumaczyć na polski, bo nie chodzi tylko o słowa, ale o znaczenie. Nazywamy tych ludzi „redneck„, czyli czerwone szyje. Redneck jest slangowym określeniem używanym w odniesieniu do ubogich, niewykształconych białych rolników, szczególnie z południowej części Stanów Zjednoczonych. W ostatnich dziesięcioleciach pojęcie rozszerzyło swoje znaczenie do bigoteryjnych i prostackich reakcjonistów, którzy przeciwstawiają sie nowoczesnemu sposobi życia i jest często wykorzystywana do atakowania południowych konserwatystów i rasistów. Myślicie,  że widzieliście Amerykę? Trzeba tam być. Wielu mężczyzn pytaliśmy się o drogę, czy sklepy. Mieli po dwa zęby, zapuszczeni, włosy długie i zatłuszczone. Nie chodzi też zawsze o ich wygląd, ale o sposób życia. Posiadanie różnego rodzaju broni, warunki, w jakich żyją. Mój kolega pojechał do znajomego rodziny w stanie Idaho i najpierw opowiadał, że się trochę przestraszył jak ich poznał a później pokazywali mu swoje okolice i np. strzelali do kaczek z karabinów maszynowych. Pokazywał mi zdjęcia.Trudne do uwierzenia, szczególnie dla nas z miasta. . 

    Te powyższe zdjęcia znalezione są na stronach internetu. Nie chcę oczywiście żebyście pomyśleli sobie, że tam są tylko tacy ludzie. Oczywiście większość to normalni amerykanie, żyjący w małych miasteczkach.

     Zejście pod ziemię było bardzo krótkie. Tylko kilkanaście metrów pod powierzchnią, zobaczyliśmy cuda natury. Tego nie da się opisać. Nawet zdjęcia tego nie przekażą. Jest to miejsce bardzo zadbane przez właścicieli i pięknie oświetlone. W połowie drogi znaleźliśmy się w części oświetlonej przez setki świec woskowych. Bajka. Nie było tam jezior czy rzeczek jak w innych jaskiniach, ale było kilka dużych, płytkich stawów, gdzie wiszące skały odbijały się jak w lustrze, co stwarzało przepiękny widok. Tym razem załączę tylko kilka zdjęć. Całość w późniejszym terminie, jak skończę film.

      Po wyjściu na zewnątrz zatrzymaliśmy się na papierosa i okazało się, że zaczął się występ dwóch muzyków z ameryki południowej. Tak nam się to spodopało, że kupiłem ich dysk i ta muzyka jest będzie podkładem do mojego filmu o tych jaskiniach.
    Załapaliśmy się jeszcze na muzeum starych samochodów.

     Tylko kilkanaście minut zajęło nam na dojazd do naszego hotelu. Był to dom, w którym była restauracja i cztery pokoje. Właściciel, który był recepcjonistą, także kelnerem i kucharzem, zaprowadził nas do naszego pokoju. Zaraz na początku ostrzegł nas, że obok jest linia kolejowa i przejazd pociągu może nas wybić ze snu. Później dodał: „ Obok, znajduje się straż pożarna. Oni tak często nie pracują, ale gdyby się to zdarzyło, to będzie brzmiało to jak atak na Pearl Harbor„.
     Pokój był do przyjęcia, ale to wszystko. Takiego małego telewizora nie widziałem w życiu. Oprócz tego, odbiór był jak w polsce w latach sześdziesiątych. Był też ekspres do kawy, ale nie było szklanego naczynia. Na zewnątrz ogród. Ha ha. Pokaże Wam to na zdjęciu.



          Postanowiliśmy coś przegryźć. Kilka ulic obok, znaleźliśmy bar, w którym można było zjeść, napić się sie a także w odróżnieniu do Nowego Jorku zapalić. Była też duża telewizja. Po chwili zdaliśmy sobie sprawę, że tytuł programu, który oglądaliśmy był „Bal maturalny rednecków„. W dolnym rogu wypisane były dwa następne programy, które miały być emitowane w późniejszym czasie. Następny to „Wakacje redneków„ i następny „Weekend redneków„. Naśmialiśmy się z Elaine i do końca musieliśmy to oglądać.
    Ponieważ było jeszcze dosyć wcześnie, przejechaliśmy się do pobliskiego parku narodowego. Tam jednak nie było nic ciekawego do zobaczenia. Po godzinnym spacerze, wróciliśmy do naszego hotelu. Pochodziliśmy trochę po tym miasteczku, ale tam też nie było nic ciekawego. Zakończyliśmy ten dzień w parku. Elaine karmiła kaczki a porobiłem zdjęcia różnych ptaków, które polowały na ryby.



    Po tym nie pozostało nam nic jak iść spać. Tak zakończyłby się nasz dzień, gdyby nie przygody z naszym hotelem. Chłodzenie było ustawione gdzieś na zewnątrz i nie można było nic zmienić. Muszę wspomnieć, że mieliśmy tylko jedno łóżko, a do przykrycia było tylko prześcieradło. Marzliśmy srogo. Pierwsza nie wytrzymała Elaine. Poszła do łazienki i przyniosła dwa duże ręczniki. Przykryła nas nimi. Po chwili ja wyskoczyłem i przyniosłem wszystkie jakie były. Wystarczyło to na przetrwanie nocy.
     Zrobiło się bardzo późno. Ja jeszcze muszę wziąć prysznic. Drugi dzień opiszę więc jutro.

       Czwartek  2 Sierpień 2012

Olimpiada dobiega prawie do półmetka i kilka wrażeń. Oglądam tutaj amerykańskie transmisje z NBC ale także polską telewizję - TVP Sport, Eurosport i inne. Jakość oczywiście jest lepsza na NBC, ale przewagą polskiej jest, że mogę wybierać programy o którejkolwiek godzinie i przesuwać do meczy, momentów, które mnie interesują. Polscy komentatorzy są dla mnie trochę śmieszni. Szkoda tylko, że nie pospisywałem sobie ich wypowiedzi. Oczywiście tych, które mnie bawią. Dzisiaj np. oglądałem jeden z wyścigów w pływaniu. Jeden z nich mówił o występie polki w zawodach, o tym, że została skwalifikowana na 16 pozycji i wypowiedział się w ten sposób ( nie pamiętam dokładnie słowo w słowo, ale chodzi o sens): Polka pływała bardzo dobrze na swoje możliwości i nieraz nawet zmieściła się w ekranie telewizji!!

     Dużo emocji. Jedni moi faworyci dają mi dużo radości. Mówię oczywiście o amerykanach. Drudzy, Polacy niestety w większości zawodzą. Mam jednak nadzieję, że druga połowa będzie lepsza.

     Dzisiaj w pracy zamontowaliśmy wreszcie pierwsze stalowe belki (to trochę większe niż belki, ale niestety nie znam polskiego odpowiednika). Jestem z tym opóźniony o kilka tygodni, bo władze miasta nie robią nic, tylko utrudniają nam ukończenie prac. Belki te wykonane na Florydzie, przeładowano ze statków na specjalne ciężarówki w Newark, NJ. Do nas miały dobić kilka tygodni temu. Wykonane zostały obliczenia i wyznaczono trasę ich przejazdu. Niestety, 10 minut od naszej budowy, nie mogły wykonać jednego zakrętu. Trzy pojazdy, z obstawą 15 policyjnych samochodów, pilotów walczyły z tym całą noc i niestety, musiały zaparkować na ulicy i tam czekać na nowe plany. Ponieważ, są olbrzymich rozmiarów, miasto zmusiło nas do wystawienia znaków, pachołków i 24 godziny na dobę pracowników z flagą do pomocy w kierowaniu ruchu. Dostaliśmy 9 mandatów (jeszcze nie znam ile nas to będzie kosztować) i tak przesiedzieliśmy dwa tygodnie. Nie chcieli nam wydać pozwolenia na ich dostarczenie na budowę. Nie zmieniło to faktu, że codziennie upominali nas o jak najszybszym zabraniem ich z tamtego miejsca, bo zaczęły sypać się skargi od ludzi mieszkających w tamtych okolicach. Po tygodniu opracowano plan. W nocy, ta sama liczba eskorty zebrała się w tym miejscu i została podjęta próba ich wydobycia. Przypomnę, że każdy z trzech pojazdów jest około 50 metrów długi i 5 metrów szeroki. Plan polegał, na wycofaniu ich w przeciwnym do ruchu kierunku do następnej ulicy i tam mieli wykonać manewr nawrotu. Niestety jeden z nich był niewykonalny. Policja natychmiast wszystko zatrzymała i kazała im wrócić na miejsce parkingu. Właściciel samochodów tłumaczył, że jeśli zrobi jeszcze jeden ruch to mu się uda, ale nasza kochana policja uznała, że tego nie ma w pozwoleniu i nie zgodzili się. Tak wszystko wróciło na miejsce i minął następny tydzień. Nowe papiery, pozwolenia, mandaty i cztery dni temu zrobili dokładnie to, co chcieli poprzedniej nocy i udało się. Dobili na moją budowę.

    Dzisiaj są już częścią przyszłego mostu. Co dalej? NIC!  Nie możemy dostać pozwolenia na przewóz reszty. Potrzebuje ich 30. Mam trzy i marzenia! Siedzę na dupie i przeklinam biurokrację. Albo może ktoś robi to specjalnie, żebym nie skończył budowy na czas? Jak by mi się udało to moja firma otrzyma 8 milionów dolarów. Jak będę trzy miesiące spóźniony, to firma zapłaci 5 milionów. Kilka zdjęć z tej operacji.

Belka na specjalnym pojeździe, którym przewozimy je na budowie. Ten pojazd może jeździć w każdą stronę,do przodu, tyłu i w bok. Niestety, on jest tylko do pracy na miejscu. Jest za wolny na ulice.

Dojazd pod dwa dźwigi.

Opuszczana na kolumnę mostu.

     Na zakończenie trochę z innej beczki. Kilka dni temu, znajomy przysłał mi kilka fotek z pięknych miejsc na naszej planecie. Wyszukałem sam inne, o których słyszałem a tak mało znanych ludziom i złożyłem króciutki film z tych miejsc. Jak je oglądam to chciałoby się pakować walizkę i pojechać to wszystko zobaczyć. Kilka z nich miałem szczęście zobaczyć. Ale jest tyle innych, których niestety nigdy nie odwiedzimy. Mogłem wcisnąć na film tylko część, które ma w swoim zbiorze. Zapraszam na krótką podróż.

Burack Obama i Putin mają lunch w Białym Domu. Jeden z ważnych gości podchodzi do nich i pyta o czym rozmawiają.
- Robimy plan Trzeciej Wojny Światowej.
- O, to ciekawe, a jakie są plany? - pyta gość.
- Zamierzamy zabić 14 milionów Muzułmanów i jednego dentystę Gość wygląda na zdezorientowanego:
- Jednego dentystę? Czemu chcecie zabić dentystę?
Putin klepie Buracka po plecach mówiąc:
- A nie mówiłem? Nikt nie będzie pytał o Muzułmanów!