Odnalezione zdjęcia

    Piątek. Jak fajnie by było, gdyby socjaliści utrzymywali się przy władzy i wprowadzili cztery dni pracy zamiast pięciu. Chociaż bym się z tym nie zgadzał, miło by było przegrać taką wojnę. A co mnie obchodzą następne pokolenia, które by za to płaciły.

     Tym razem mamy weekend, w poniedziałek do pracy ale za to wtorek wolny bo u nas święto narodowe - Independence Day. Jak zwykle wiąże się to z fajerwerkami i spędzeniem wieczoru przy BBQ. W Polsce oglądacie największe pokazy sztucznych ogni, na przykład w Nowym Jorku. Pokazy są jednak w każdym miasteczku. Robione są nie tylko czwartego Lipca, ale często w dni poprzedzające. Już wczoraj słyszałem wybuchy tych większych gdzieś w pobliżu Cresskill. Tak będzie codziennie aż do wtorku. 

    Nie mamy zamiaru iść na ich oglądanie. Byliśmy tam wiele razy a jest to bardzo uciążliwe. Żeby zająć dobre miejsce, trzeba się tam znaleźć wiele godzin przed pokazem. Powrót do domu to makabra. Wolimy spędzić ten dzień u siebie.

     Ta część zainteresuje tylko moją rodzinkę. Będąc w Polsce odkryliśmy wiele starych zdjęć w kuferku rodziców. Zabrałem ze sobą wiele z nich. Niektóre bardzo zniszczone. Próbuję je wszystkie odświeżyć, usunąć skazy, pęknięcia, polepszyć jakość. Trochę to zajmie czasu. Za każdym razem wejścia na mój blog, zamieszczę te które już poprawiłem.

   I tutaj są pierwsze z nich.

Babcia Gienia, Dziadek Antoni, Wujek Zdichu, Ojciec, Wujek Roman i Mama

Mama, Tata i Ola

Ola ze Zdichem Szumanskim

Ola, Ciocia Ala, Pani Gadzinowska, Mama

Trzeci od prawej Ojciec

Mama, Ta pani obok to zapomnialem nazwiska, miala dwie corki, siostry przypomnijcie mi, Pan Korzeniewski, Maryla, Pani Gadzinowska

A dzieci to Ania Gadzinowska i Grazyna

Tu pamiec zawodzi.

Stoją - Ojciec, Dziadek rodzina brata dziadka (?)

Siedzą dwojka braci dziadka, babcia, brat dziadka z Anglii z żoną

Bezdomni

    W piątekj spotkało mnie coś ciekawego. Wracałem do domu po pracy. Zaraz przed mostem Washingtona, pod małym mostem, zamieszkują bezdomni. Zbudowali sobie mieszkania, oddzielone od siebie różnym sprzętem  i przedmiotami. W okresach dużego ruchu samochodowego, stoją tam na drodze i proszą o pomoc. Każdy z nich ma inną metodę. Jeden udaje (lub nie) weterana wojska. Stoi zawsze wyprostowny i salutuje. Inny trzyma napisy, które mają być zabawne. Inny po prostu żebrze. 

    Od długiego czasu mówi się, że ludzie są mało wrażliwi, nie pomagają innym, dbają tylko o sobie. Nie myślałem dużo na ten temat. Nie uważam jednak że to jest prawdą. Myślę, że ludzie stali sie ostrożniejsi. Nauczyli się, że między nami jest wielu którzy zrobią wszystko żeby Cię oszukać i wykorzystać. Dowiadujemy się o setkach organizacji, które mają na celu pomoc, ale większoć pięniedzy idzie do ich prywatnej kieszeni. Tylko mały procent trafia do celu na który miały być one przekazane. 

Podobnie jest z tymi błagającymi o pomoc.  Sam byłem świadkiem, jak po wielogodzinnym żebraniu, człowiek ten dochodził do samochodu, przebierał się w normalne ubranie i odjeżdżał do swojego domu. 

      W piątek byłem świadkiem, czegoś innego. Ludzie są chetni do pomocy, chcą jednak być pewni, że dają taką pomoc komuś kto jej potrzebuje, lub daje coś w zamian.

     Jadąc po tej drodze, spotkałem tego żołnierza. Nikt nie dawał mu pieniędzy. Zaraz za nim, zuważyłem kobietę, która nachylona była nad krawężnikiem i zbierała śmieci do plastikowego worka. Sprzątała ulicę. Nie jestem pewien czy robiła to bo chciała mieć czysto w pobliżu swojego „mieszkania” czy była na tyle mądra, że wiedziała że coś takiego może poruszyć ludzi. Mimo wszystko, robiła coś pożytecznego. Wiele samochodów zatrzymywało się i ludzie wołali ją do siebie, dając jej różne sumy. Ja sam to zrobiłem.  Muszę dodać, że śmierdziała tak, że trudno było podać jej pieniądze do ręki.

      Podobnie jest ze wszystkimi zapomogami. Nikt nie protestuje i nie zgadza się z pomacą dla biednych. Nie jest jednak zdrowe, rozdawanie pieniędzy bez czegoś w zamian. Jeżeli dajemy pieniądze osobom, które (oglądałem to w telewizji) mówią, że już drugie pokolenie w rodzinie jest na zapomodze, bo nie może znaleźć pracy to mnie krew zalewa. Cała rodzina z którą był wywiad, była obrzydliwie otyła. Nie dziwić się, jeśli całe dnie oglądają telewizję i nic innego nie robią. Powinny być coś za coś. Nie masz pracy, my Ci pomożemy, ale w zamian za to, na przykład, musisz przychodzić do sprzątania parku. Chyba że ktoś ma problemy ze zdrowiem. Ludzie nie mieli by żadnych zastrzeżeń w pomocy takim osobom. Tak samo jak w wypadku tej sprzątającej ulice kobiety.

Golina

  Po powrocie do naszego miasteczka, spędziliśmy tam kilka dni. Trafiłem na dwa szczególne. Jeden to Boże Ciało. Ostatnim razem w Polsce byłem w tym okresie 40 lat temu. Nie było to już tak bardzo uroczyste jak za dawnych lat, ale przypomniały mi się chwile spędzone z moimi rodzicami. 

  W ostatni dzień przed wyjazdem załapałem się na dni Goliny. Nie spędziliśmy tam dużo czasu, bo musiałem się przygotować do powrotu. Przyjemnie bylo pospacerować po parku i zobaczyć jak bawią się mieszkańcy mojego miasteczka. Nie trzeba wspominać, że dzieci miały więcej zabawy niż my, korzystając z różnych atrakcji zorganizowanych z okazji tych dni.

      Jednego dnia weszliśmy do Golińskiej restauracji. Okazała się bardzo ładnym miejscem i z zaskakująco smacznym jedzeniem. 

    Zaraz obok niej zanjduje się dom w którym spędziłem swoje dzieciństwo. Jest odnowiony

  ale brama od tyłu pozostała z dawnych lat.

Ostatnia wieczerza z rodziną i powrót do rzeczywistości.

Lot do Stanów nie był niestety przyjemnością. Wykupiłem drogi bilet na polskie linie lotnicze a one zamieniły się z jakimiś tanimi liniami Atlantic Airways. Radzę każdemu kto lata, unikać tej przyjemności. Nigdy w życiu nie leciałem w tak kiepskich warunkach. Siedzenia były jak dla dzieci. Nie twierdzę, że jestem chudy, ale nigdy nie miałem problemu wsadzić swój tyłek na siedzeniu w samolocie a tutaj ledwie się zmieściłem. Fotele, może raczej krzesłą, nie miały wyciąganej góry pod głowę, więc przez całe 9 godzin lotu nie mogłem oprzec głowy i po zakończeniu lotu, piekielnie bolała mnie szyja. Także siedzenia nie były rozkładane jak w każdym innym samolocie i przelecieliśmy ten lot w pełnej pozycji siedzącej. Nie dało się więc spać. Makabra!

    Jedyny dobry punkt to że było lepiej niż w drodze do Polski.

Najpierw dostałem się w olbrzymi korek na lotnisko. Ja się nigdy nie spóźniam i wyjechałem dużo wcześniej. W samochodzie jednak siedziałem dwie godziny, zamiast 40 minut. Kierowca nie miał żadnego zamiaru, żeby mi pomoc. Siedzieliśmy na prawej linii autostrady, która się prawie nie ruszała a po prawej obserwowałem samochody, które nas spokojnie wyprzedzały. Wreszcie mu troche wygarnąłem, ale okazało się że za późno. Dojechaliśmy na miejsce godzinę przed odlotem. Wybiegłem szybko i zacząłem szukać LOT-u. Niestety nigdzie go nie było. Po dłuższym czasie znalazłem osobę, która mi pomogła w znalezieniu polskiego personelu i tam okazało się, że sprzedano mi zły bilet. Mój samolot odleciał półtorej godziny wcześniej. Nawet, gdyby nie było korków, nie zdąrzył bym na ten lot.

     Osoba, która mi to załatwiała, była na wyspach Karaibskich. Dodzwoniłem się do jej agencji i tam probówałem coś załatwić. Po zwariowanych rozmowach i problemach dostałem nowy bilet ale z lotniska JFK. Teraz byłem w Newark. Natychmiast biorę taksówkę i następne 1.5 godziny jazdy na inne lotnisko. Szybko oddałem walizkę i wiedziałem, że zdąrzę. Nie byłem jednak szczęśliwy. Już bardzo zmęczony zauważyłem, że połowa pasażerów to dzieci i niemowlaki. Połowa płakała i robiła dużo hałasu. Pięękna perspektywa.

   Wreszcie odlot i relaks. Niedługo było jednak cieszyć się szczęściem. Po kilku godzinach lotu i przelocie nad Kanadą, znalezliśmy się nad Atlantykiem. W pewnej chwili usłyszałem straszne krzyki kobiety: ratunku, pomocy!    Okazało się, że ktoś ma atak serca. Zaczęto szukać lekarza ale niestety nikt taki nie leciał. Po chwili zauważyłem na mapie, że samolot zawraca. Nie mogłem uwierzyć w swojego pecha. Może by się zglosic za lekarza i przydusić tego chorego?

   Wróciliśmy do pierwszego możliwego lotniska w Goose Bay. Było bardzo małe i byliśmy jedynym samolotem. Zajęło trochę czasu, żeby wynieść chorego. I tutaj nastepny problem. Nie było nikogo, żeby dolać nam paliwa. Prawdopodobnie musieli kogoś budzić. Tankowanie zajęło 4 godziny. Wysłałem tylko wiadomość do rodziny, z prośbą o powiadomienie wyporzyczalni samochodów o moim opóźnieniu. Bałem się że pójdą do domu. Miałem rację. Gdyby tego nie zrobili, nikogo bym tam nie zastał. Tym razem jednak mi się udało i czekali na tam na mnie.

Zamiast 8 godzin lotu, z przesiadkami, wyczekiwaniem, miałem 18 godzin. 

Jeden z najgorszych lotów w życiu. Z drugiej strony, lepsze to niż jakiś wypadek, trzeba więc się cieszyć.

Gdansk

Wreszcie zmieniła się pogoda. Po strasznej wiośnie, deszczowej i zimnej, zaczęło się lato. Pięknie, słonecznie, może tylko za dużo wilgotności. Mimo wszystko wolę to niż zimno i deszcze. Mam nadzieję, że tak już zostanie.

      W Polsce było podobnie, ale było też kilka ładnych dni. Wiem o tym, bo właśnie powróciłem z mojego kraju. Trochę się ukrywam z wyjazdem do Polski, bo nie wiem jak wytłumaczyć się przyjaciołom z braku możliwości spotkania. Jest to jednak bardzo trudne, jeżeli pobyt jest tylko 7 dni. Myślę, i przyrzekam, że będą kiedyś narzekać za zbyt częste odwiedzanie, jak pojawię się w Polsce na emeryturze. 

    Czasu brakuje, bo od niedawna postanowiliśmy, że za każdym przyjazdem, spróbujemy coś zwiedzić i przy okazji spędzić razem czas na wspólnych wakacjach. Tym razem wybór padł na okolice Gdańska.

    Zatrzymaliśmy się w Rewie. Pogoda nie pozwoliła nam na pełne  wykorzystanie piękna morza i tamtejszych plaż. 

A mieliśmy do tego możliwość, bo mieszkaliśmy w domku z którego wychodziło się na piaski Bałtyku. Ten z tarasem to nasz domek. 

Zmusiło nas to na opróżnienie pobliskich sklepów z piwem. Rodzinka zmówiła się przeciwko mnie i zmieniali się każdego wieczora przy całonocnej konsumcji tego napoju a ja musiałem wytrzymać każdą noc. Ale to ja na tym skorzystałem.

      Najwiekszą przyjemność miałem przy zabawie z najmłodszym pokoleniem. Ponieważ jestem kimś nie na codzień, dzieciaki lubiły się ze mną bawić a ja miałem większą frajdę niż one same.

 Są przemiłe. Hania z rodzicami, została w Sopocie na dłużej bo brała udział w konkursie piosenki dziecięcej. Tutaj jest jest występ.

   Odwiedziliśmy także Gdańsk i Sopot. Mieliśmy trochę szczęścia z pogodą. Jak jechaliśmy samochodem to padało a w chwili zaparkowania i spacerów robiło się słonecznie. Z przyjemnością spacerowałem ulicami tego miasta.

 Starówka i stary port jest naprawdę piękna. 

   Dzieciaki oczywiście szukały swoich atrakcji. Wszyscy skorzystali z jazdy na diabelskim młynie. No i oczywiście zatrzymywanie się przy każdej budce z lodami czy goframi.

     W Sopocie ztrzymaliśmy się na ich sławnym molu. 

Na samym końcu wiatr był tak silny, że trzeba było dobrze stać na nogach, żeby się nie przewrócić.
    Na drugi dzień powróciliśmy do Sopotu. Tam dzieci skorzystały z zabawy w Aqua Park. 

Ja z Kaziem robiliśmy zdjęcia i film. Byliśmy więc ubrani. Było tak parno i gorąco, że razem wyglądzliśmy jak po wyjściu z basenu.
    Jutro załączę zdjęcia i napiszę coś o reszcie pobytu.

Krótkowzroczność

         Ponieważ moja praca zaczyna się wcześniej niż większość w Nowym Jorku, wstaję i wyjeżdżam także dużo wcześniej. Jestem w samochodzie około 5:30 rano. W dużej mierze, ozancza to także przejazd do pracy przed większymi korkami. Niestety, co jakiś czas nawet o tej godzinie, mam ten zaszczyt i jestem w nich uwięziony.

     Wczoraj za mostem Washingtona był wypadek i przejazd z New Jersey stał się makabrą. Ja sam stałem na moście 20 minut, ale już w następnej godzinie słyszałem w radiu, że opóźnienie to przedłużyło się do dwóch i pół godzin.

     Nigdy tego nie ominemy. Zawsze zdarzyć się może wypadek, który spowoduje coś podobnego. Niestety, w większości jest to wina naszych krótkowzrocznych polityków. 

Obok naszego codziennego życia, dzieją się rzeczy, na które przeciętny obywatel nie zwraca uwagi. Może inaczej, widzi tylko ładną stronę lustra a nie zauważa, że pod spodem jest syf. Większość decyzji polityków związana jest z ich przyszłością, czyli podlizywaniem się tłumom. Nie myślą o naszej przyszłości. Rozdawanie 500 złoty matkom to szlachetna decyzja. A ile głosów na następne wybory! W chwili rozdawania pieniędzy, nikt nie zastanawia się, czy to może zaszkodzić innym szlachetnym celom, na które przez to zabraknie pieniędzy. Podobnie jest w moim zawodzie. Budowanie dróg, mostów, tuneli, nawet jeżeli mają cel poprawienie warunków podróży, są wielokrotnie krótkowzroczne. Ci co podejmują decyzję nie myślą o przyszłości. Wiedzą, że społeczeństwo wymaga nowej drogi, wiedzą że nie mają wystarczająco pieniędzy, budują więc coś co wystarcza na dzisiaj, a jutro będzie wrzodem w tyłku.

     Tak na przykład, budowano tutaj jednotorową kolej, która miała połączyć Manhattan z naszymi lotniskami. Miało to wielki sens. Nad tym projektem pracowała Wiesia. Gdzieś w połowie drogi, doszli do wniosku, że nie ma na to pięniedzy. Nikt nie zrezygnuje z czegoś takiego i ciągnięto to dalej. Zmieniono tylko długość. Już nie z Manhattanu, tylko z jednej z najgorszych dzielnic Queensu, Jamajki.

     I na cholerę budować coś takiego. Ktoś z Manhattanu, musi wziąść metro. (Widzimy to? Z dwoma walizkami pchać się w wypełnionym po brzegi wagonem?) Następnie wysiąść w syfiastej dzielnicy, nieraz w nocy i przejść do tego pociągu, żeby przejechać malutki kawałek na lotnisko! Bzdura. Na dodatek, zmienili projekt w ten sposób, że nie jest możliwe połączenie jego z „możliwym” projektem w przyszłości i wydłużeniu tej linii do orginalnej długości. Tłumy o takich detalach nie wiedzą, bo prasa okłamuje i dyktowana jest pod litanię polityków.

       Wybudowanie mostu Washingtona był olbrzymim projektem. Początkowo był tam tylko jeden poziom. Tutaj, wyjątkowo, ktoś okazał się mądrzejszy. Rzadkość. Zaprojektowany był tak, że w razie potrzeby, można było dobudować drugi poziom. Tak jest teraz. I co z tego?! Jeśli jakiś idiota wymyślił a inny pozwolił na postawienie wieżowców dokładnie na wyjeźdie z tego mostu. Na pewno chwalili się w gazetach. Jaki genialny pomysł i wykorzystanie miejsca z którego nic nie można było zrobić. Teraz zjeżdżając z mostu wjeżdża się pod te budynki. Drogi się tam zwężają i co drugi dzień jest tam jakiś wypadek. Nie ma możliwości ich poszerzenia. Nie ma możliwosci ich ominięcia. I to jeszcze nie koniec. Zaraz za budynkami znajduje się kilka autostrad. Według ich logiki, każdy korzystający z mostu musi mieć prawo dojazdu do każdej z tych dróg. Logicznie jest to niemożliwe. Wyjeżdżając spod budynków zaczyna się chaos. Ten z lewej strony chce na Deegan i musi przejechać trzy linie w prawo żeby tam się dostać. Ten który jechał dolnym poziomem jest po prawej, ale on chce na Cross Bronx, więc musi przejechać trzy pasy w przeciwnym kierunku. Wszyscy się zatrzymują i trabią, przeklinają, próbują wymusić pierszeństwo. To następne miejsce częstych wypadków. 

    Komedia ciągnie się dalej. Za mostem, główna autostrada to Cross Bronx. Łączy ona New Jersey ze stanem Nowy Jork. Jedzie tam dziennie dziesiątki lub setki tysięcy ciężarowek. Droga ta została wybudowana przez następnego krotkowidza. Wymyślił on, że bedzie ona w większosci dla zwykłych samochodów. Każda główna ulica ma most i przechodzi nad autostradą. Wybodowane były na minmalną legalnie wysokość. Czyli ciężarówka która ma maksymalną wyskość według naszego prawa, mieści się tylko kilka centymetrów pod stropami mostu. Większość z nich zwalnia przed każdym z nich, bo obawia się że w nie uderzy. Do tego wszystkiego, ten geniusz zdecydował wybudować wjazd i wyjazd na autostradę z każdej głównej ulicy. Wszystko to powoduje, że nie ważne o której godzinie, jest prawie gwarancja, siedzenia w korkach. Czy można to naprawić? Nie ma na to możliwosci. Drogę wykłuto w skałach i znajduje się w dużej części poniżej dzielnic mieszkalnych. Kilka metrów od niej, stoją domy mieszkalne. 

    Jesteśmy skazani na coraz większe korki, bo ilość samochodów wzrasta. I nie ma wyjścia na jakąkolwiek zmianę. Wybudowanie nowego mostu jest nierealne, bo wiązałoby się to z wykupieniem prywatnych działek, domów. Byłyby to nieobliczlne koszty. Oprócz tego dzielnice w których to miałoby być wybudowane, zablokowałyby to sądownie, bo wartość pozostałych, spadłaby o poważny procent i nikt by się na to nie zgodził. 

    Tak płacimy za krótkowzroczność i głupotę naszych polityków. W określonym czasie budowanie powinno być zawsze łączone z jakąś wizją. Nie musi być wystarczająco pieniędzy. Można wybudować dwa pasy a następne dwa, cztery, wyrównac i zasadzić drzewa. W przyszłości, według potrzeby, można to wyciąć i dobudować dodatkowe pasy. Niestety to już następny problem. Tak było w wypadku Belt Parkway. Ale tam nie można wyciąć tych kilku drzew, bo pojawią się Ci co całują drzewa na dobranoc i przykują się do nich łańcuchami, chroniąc przed wycięciem.

   Nic innego nam nie pozostaje tylko siedzieć w tych korkach i nauczyć się cierpliwości!

Jeszcze jeden wypadek

   Następny wypadek na naszej drodze, którego jesteśmy świadkami. Rozmawiałem ze swoim inżynierem, który jest moim zastępcą, Joe ( na flmie, na począktu, ten w białym kasku). Mieliśmy problem w tym miejscu. Przed nami wyskoczył jadący z dużą szybkością  samochód. Chciał wyprzedzić jadącą przed nim ciężarówkę, która akurat zmieniała pas. Zauważył że się nie zmieści, zareagował nerwowo i wjechał na lewą barierę. Odbiło go i zjechał przez trzy pasy w prawo. Tam już nie panował nad samochodem. Odbiło go ponownie w prawo. Uderzył mocno w lewą barierę. Samochód posawiło w poprzek drogi. Wyleciał w powietrze jak na filmach przygodowych. Samochód zrobił dwa obroty w powietrzu i upadł częściowo na bariery odgradzające przeciwlegly ruch. My wszyscy wrzasneliśmy, bo myśleliśmy że przeleci na drugą stronę. Wtedy zginęło by dużo ludzi. Upadł jednak na dach po naszej stronie. Pędem podbiegliśmy do samochodu. Wyciągneliśmy natychmiast kierowcę. W środku było trzech pasażerów i wszyscy byli w porządku. Zostawiłem swoich ludzi przy wyciąganiu reszty, żeby złapać coś na filmie. Kierowca miał 19 lat. Musieli się popisywać. Na szczęście wszystko się dobrze zakończyło. Nie mieli większych obrażeń. Samochód się też nie zapalił. Dymiło tylko z rozgrzanego silnika.

    W ciągu kilku minut mieliśmy wszystko pod kontrolą. W ciągu 4 minut, pojawiła się straż pożarna. Dwie minuty później policja. Błyskawiczna reakcja i pomoc. Mieli gówniarze szczęście.

    Potem to już normalka na całym świecie. Olbrzymi korek, jeden pas otwarty dla ruchu i prawie każdy samochód zatrzymujący się, żeby zrobić zdjęcia. Jeden nawet zatrzymał się i wysiedli z niego dwaj panowie, żeby to sfilmować. Musieliśmy ich gonić. 

     Porobiliśmy zdjęcia i film z powodu ubezpieczenia. Prawie gwarancja, że ktoś będzie zwalał winę na naszą budowę. Że bariery nie tak stały, że przestraszył się czegoś, etc. Mamy jednak za dużo świadków, więc prawdopodobnie tym razem nic nam nie zrobią.

I gdzie ta wiosna?

    Już zbliża się lato a wiosny dalej nie ma. Było kilka pięknych dni, ale większość nie spełniła naszych oczekiwań. Zimno, deszczowo. Po prostu do dupy!

    W ogrodzie wszystko skończone i nie ma kiedy się tym nacieszyć. Dzisiaj wyszedłem  poczytać ksiażkę i zrelaksować się przy muzyce. Niestety nie ma wtym chłodzie żadnej przyjemności. Wróciłem do domu. Nawet w środku można by było włączyć ogrzewanie.

     Nakarmiłem trochę nasze ptaki. 

Zawsze czekają a jak się im nie da nasion to bardzo często strasznie się wydzierają. Bluebird nieraz lata za mna i krzyczy. Teraz jest okres w którym niedawno wylęgłe pisklęta potrzebują dużo pokarmu. To już małe ptaszki, ale rodzice dalej je chronią i nawet karmią. Tak jak ten Cardinal.

   Nawet dzięcioł wyjadał nasiona a przecież one żywią się robakami. 

   Kilka zdjęć moich tegorocznych donic z kwiatami.

  Jeszcze dwa kawały które ostatnio usłyszałem.

Młody człowiek, podnieconym głosem, mówi swojej matce, że się zakochał i się chce żenić.

- Tak dla jaj, przyprowadzę trzy dziewczyny i spróbuj zgadnąć, którą z nich zamierzam poślubić.

Matka się zgodziła. Następnie przyprowadza trzy piękne kobiety, sadza je na kanapie i rozmawiają chwilę z matką.

- Dobrze mamo, a teraz zgadnij którą zamierzam poślubić?

- Tę w środku? - odpowiada bez wahania matka.

- To zdumiwające, mamo. Zgadza się. Skąd wiedziałaś?

- Już jej nie lubię....

Małżonek wraca ze szpitala, gdzie odwiedzał bardzo chorą teściową i wkurzony mówi do żony.

- Twoja matka jest zdrowa jak ryba i niedługo wyjdzie ze szpitala i zamieszka z nami!

- Nie rozumiem - mówi żona - wczoraj doktor powiedział mi, że mama jest stanie agonalnym.

- Nie wiem co tobie powiedział, ale mnie kazał kurwa przygotować się na najgorsze!

  A i jeszcze jeden, który umieściłem na Facebook. Z zeszytów uczniów. Prawdziwe.

Dzieci w szkole podstawoej mają klasówke. Jedno z pytań.

- Przy stole siedzi siedem krasnoludków. Podano im siedem ogorków i sześć szklanek z mlekiem. Czego nie dostanie jeden z krasnali?

- Jeden z uczniów napisał:  sraczki.

Ja bym mu postawił piątkę!